L-glutamine vermindert pijncrises en andere veelvoorkomende ‘events’ bij sikkelcelziekte
Resultaten van een fase III-studie bij patiënten met sikkelcelziekte lieten zien dat een behandeling met farmaceutische kwaliteit L-glutamine een klinisch voordeel heeft boven placebo in het verminderen van de frequentie van pijnlijke crises en ziekenhuisopnamen. Bovendien verminderde L-glutamine de incidentie van het acute borstsyndroom (acute chest syndrome, ACS), vertraagde L-glutamine de tijd tot de eerste crisis en verkortte het de duur van de ziekenhuisopname. In vergelijking met intensievere behandelregimes voor sikkelcelziekte die infusie en frequente monitoring vereisen, vormt L-glutamine een simpel oraal alternatief.
Sikkelcelziekte is een chronische aandoening met slechts enkele beschikbare behandelingsmogelijkheden. De meest gegeven behandeling bestaat uit oraal hydroxyureum, een geneesmiddel dat vanwege de potentieel ernstige bijwerkingen niet voor alle patiënten geschikt is. Toegenomen oxidatieve stress speelt een belangrijke rol in de pathofysiologie van sikkelcelziekte. De oxidatieve stress kan leiden tot een verstoring van de celmembraan, blootstelling aan adhesiemoleculen en schade aan de inhoud van de sikkelcellen. Nicotinamide adenine dinucleotide (NAD) is een belangrijke fysiologische antioxidant in rode bloedcellen. Bij sikkelcelziekte is de NAD-redoxpotentiaal in rode bloedcellen ernstig verstoord. Glutamine, een voorloper van NAD, kan mogelijk de NAD-redoxpotentiaal verbeteren.
Een multicenter, placebo-gecontroleerde fase II-studie bij patiënten met sikkelcelziekte die L-glutamine oraal innamen, resulteerde in een trend naar een verminderde incidentie van pijnlijke crises na 24 weken en een significante afname van het aantal ziekenhuisopnamen in dezelfde periode zonder dat een toename van het aantal bijwerkingen werd gezien. De hier gepresenteerde fase III-studie is gebaseerd op deze veelbelovende resultaten. Het doel was het evalueren van de effectiviteit en veiligheid van een dagelijkse, orale behandeling met farmaceutische L-glutamine bij patiënten met sikkelcelziekte. De hypothese was dat deze behandeling oxidatieve stress vermindert en daardoor tot een afname van de rode bloedcel ‘sickling’ leidt.
In totaal werden 230 patiënten met sikkelcelziekte gerandomiseerd tussen dagelijks L-glutamine (n=152) of placebo (n=78) gedurende 48 weken. Na de 48 weken werden de behandelniveaus in 3 weken tijd teruggebracht naar 0 en vond er een laatste evaluatie plaats 2 weken na de laatste dosering. Het primaire eindpunt van de studie was het aantal sikkelcelcrises. Secundaire eindpunten omvatten het percentage hospitalisaties, de incidentie van ACS, een ernstige complicatie van sikkelcelziekte en de tijd tot het optreden van de eerste crisis.
De onderzoekers zagen dat patiënten die L-glutamine kregen, minder pijnlijke crises ervoeren (3 versus 4 ‘events’ met placebo, p=0,008). De mediane tijd tot het optreden van de eerste crisis was 54 dagen in de placebo-groep vergeleken met 87 dagen in de L-glutamine-groep (p=0,010). Patiënten die werden behandeld met L-glutamine hadden minder kans op een ziekenhuisopname voor hun aandoening in de studieperiode (2 versus 3 ‘events’ met placebo); de ziekenhuisopnamen duurden bovendien korter (6,5 dagen versus 11 dagen voor placebo, p=0,022). Het aantal patiënten met ACS in de L-glutamine-groep was minder dan de helft van het aantal patiënten met ACS in de pacebo-groep (11,9% versus 26,9%; p=0,006). De behandeling met L-gutamine werd goed verdragen en het veiligheidsprofiel was vergelijkbaar met dat van de placebo-behandeling.
De resultaten van deze fase III-studie ondersteunen het gebruik van L-glutamine bij patiënten met sikkelcelziekte. L-glutamine blijkt veilig en effectief in het verminderen van de meest voorkomende ‘events’ van de aandoening. Bovendien is L-glutamine gemakkelijk in te nemen en vereist het geen speciale monitoring.
Referentie
Niihara Y, Koh H, Tran L, et al. A Phase 3 Study of L‑Glutamine Therapy for Sickle Cell Anemia and Sickle ß-Thalassemia. Presented at ASH 2014; Abstract #86.
