preheader NTVH

header orlando 1

Ixazomib, rituximab en dexamethason bij patiënten met gerecidiveerde/refractaire ziekte van Waldenström

Deze studie onderzocht de effectiviteit en het bijwerkingenprofiel van een behandeling met ixazomib citraat, subcutane rituximab en dexamethason (IRD) bij patiënten met gerecidiveerde/refractaire ziekte van Waldenström. De resultaten tonen snelle duurzame responsen met een verdraagzaam bijwerkingenprofiel.

Achtergrond
Er zijn nog geen veilige en effectieve curatieve opties voor de ziekte van Waldenström (Waldenström’s macroglobulinemie, WM) beschikbaar. Proteasoomremmers (‘proteasome inhibitors’, PI’s), zoals bortezomib, induceren na parenterale toediening snelle responsen bij WM, maar worden tegelijkertijd geassocieerd met behandelingsgerelateerde polyneuropathie (PNP) of verergering van ziektegerelateerde PNP. Ixazomib citraat is een PI, die oraal kan worden toegediend en minder neurotoxisch is dan bortezomib. Als eerstelijnsbehandeling is ixazomib al effectief gebleken. Kersten en collega’s onderzochten in een prospectieve, internationale, multicenter fase I/II-studie de effectiviteit en het bijwerkingenprofiel van ixazomib citraat, gecombineerd met subcutane rituximab en dexamethason (IRD) bij patiënten met gerecidiveerd/refractair (R/R) WM.

Studie-opzet
Patiënten werden in de inductiefase behandeld met IRD gedurende 8 cycli elke 28 dagen (ixazomib citraat 4 mg op dag 1, 8 en 15; rituximab 1400 mg subcutaan op dag 1 van cycli 3 tot en met 8; dexamethason 20 mg op dag 1, 8, 15 en 22). Patiënten die minstens een minor respons behaalden werden in de onderhoudsfase gedurende 2 jaar behandeld met subcutane rituximab. De primaire uitkomstmaat was het algemene responspercentage (‘overall response rate’, ORR) na de inductiefase. Secundaire uitkomstmaten waren het bijwerkingenprofiel en duurzaamheid van de responsen.

Resultaten
Van de 59 geïncludeerde patiënten hadden 53 patiënten cycli 1-4 voltooid, 45 patiënten voltooiden cycli 5-8 en 41 patiënten gingen door naar de onderhoudsfase. In totaal behaalde 71% van de patiënten het primaire eindpunt. Tijdens de inductiefase bereikte 15% een zeer goede partiële respons, 46% een partiële respons en 24% had een minimale respons op de behandeling. De responspercentages nam toe naarmate de cycli continueerden.
Na een mediane follow-up tijd van 24 maanden was de progressievrije overleving 56%, de responsduur 60% en de algehele overleving (‘overal survival’, OS) 88%. Na cyclus 2 was er een snelle en significante afname van de IgM-concentratie te zien van 3,66 naar 2,66 g/dl (p<0,0001) samen met een snelle verhoging van Hb-niveaus (10,52 naar 11,15 g/dl, p=0,0004).
Er werden 23 ernstige bijwerkingen gerapporteerd bij 16 patiënten. Dit waren met name infecties. Er was middels vragenlijsten geen toename van de symptoomlast voor PNP geobserveerd, maar wel een significante toename van de kwaliteit van leven.

Conclusie
Ixazomib citraat, gecombineerd met subcutane rituximab en dexamethason (IRD) resulteert bij patiënten met R/R WM in snelle duurzame responsen met een verdraagzaam bijwerkingenprofiel.

Referentie

Kersten MJ, et al. Ixazomib, Rituximab and Dexamethasone (IRD) in Patients with Relapsed or Progressive Waldenstrom’s Macroblobulinemia: Results of the Prospective Phase I/II. Gepresenteerd tijdens ASH 2019; Abstract 344.

Spreker Marie José Kersten

Marie José Kersten

Marie José Kersten, MD, PhD, AMC, Amsterdam

 

Zie: Keyslides

 

Naar boven