preheader NTVH

header website1

Toevoeging van daratumumab aan Rd of Vd verbetert de behandeluitkomsten bij zowel standaard- als hoog-risicopatiënten met recidief of refractair multipel myeloom

Eerder hebben de resultaten van 2 gerandomiseerde fase III-studies bij patiënten met recidief of refractair multipel myeloom (RRMM) laten zien dat het combineren van daratumumab met lenalidomide + dexamethason (Rd, POLLUX-studie) of bortezomib + dexamethason (Vd, CASTOR-studie) leidde tot een significant betere progressievrije overleving (‘progression free survival’, PFS) en hogere algemene responspercentages (‘overall response rate’, ORR) ten opzichte van alleen het standaardregime.1,2 San Miguel en collega’s onderzochten de effectiviteit van het drieledige regime (DRd and DVd) bij RRMM-patiënten met een standaard of hoog cytogenetisch risico. Zij concludeerden dat het toevoegen van daratumumab aan Rd of Vd leidde tot betere behandeluitkomsten in beide patiëntengroepen.

Daratumumab is een humaan monoklonaal antilichaam gericht tegen CD38. De antimyeloomeffectiviteit komt tot stand door zowel directe (op de tumor) als indirecte (immuunmodulerende) werkingsmechanismen. Vanwege deze nieuwe werkingsmechanismen kan toevoeging van daratumumab aan standaardregimes wellicht een voordeel bieden voor RRMM-patiënten met een slechte prognose door hoog-risico cytogenetische abnormaliteiten.

Om cytogenetische afwijkingen te detecteren, werden beenmergmonsters verzameld van 311/569 patiënten in de POLLUX-studie en 353/498 patiënten in de CASTOR-studie. Monsters werden geanalyseerd met ‘next-generation sequencing’ (NGS).3 Patiënten met ≥1 van de abnormaliteiten t(4;14), t(14;16), of del17p werden bestempeld als hoog cytogenetisch risico; patiënten zonder deze abnormaliteiten hadden een standaard cytogenetisch risico. De effectiviteit werd geanalyseerd aan de hand van de PFS, ORR en percentage MRD-negativiteit.

Patiënten in de POLLUX-studie hadden een mediane follow-up van 17,3 maanden. Hoog-risicopatiënten die werden behandeld met DRd (n=17) hadden een significant langere mediane PFS in vergelijking met Rd (n=25). Bovendien was de ORR toegenomen bij de hoog-risicopatiënten die met DRd werden behandeld ten opzichte van Rd (85% versus 67%, p = 0.14). De respons op DRd versus Rd betrof een complete respons (CR) of beter bij respectievelijk 33% versus 6% van deze hoog-risicopatiënten. Bij patiënten met een standaard risico resulteerde DRd eveneens in een significante verbetering van de mediane PFS en ORR in vergelijking met Rd. De respons op DRd versus Rd betrof een complete respons (CR) of beter bij respectievelijk 52% versus 24% van de patiënten met een standaard risico.

De mediane follow-up van patiënten in de CASTOR-studie was 13,0 maanden. Het behandelen van hoog- en standaard-risicopatiënten met DVd versus Vd verlengde de mediane PFS significant en leidde tot een betere ORR (hoog risico: 82% versus 62%; p = 0,039; standaardrisico: 85% versus 64%; p = 0,0003). De respons op VRd versus Vd onder hoog-risicopatiënten betrof een complete respons (CR) of beter bij respectievelijk 30% versus 9% van de patiënten. Voor standaard-risicopatiënten waren deze percentages respectievelijk 25% en 8%.

Naast de PFS en ORR werd MRD onderzocht. In de POLLUX-studie bereikten 21 hoog-risicopatiënten die met DRd werden behandeld, MRD-negativiteit, tegenover geen één van de patiënten die met Rd werden behandeld. Deze patiënten die MRD-negatief werden, hadden geen ziekteprogressie. Vergelijkbare bevindingen werden gerapporteerd voor de hoog-risicopatiënten die met DVd werden behandeld in de CASTOR-studie: 44 patiënten bereikten MRD-negativiteit en deze patiënten bleven eveneens vrij van ziekteprogressie.

Concluderend, de toevoeging van daratumumab aan Rd of Vd verbeterde de behandeluitkomsten, ongeacht het cytogenetische risico, bij patiënten met RRMM. Zowel DRd als DVd lijkt tot voordeel te leiden bij RRMM-patiënten met een slechte prognose door hoog-risico cytogenetische abnormaliteiten.

Referenties

1 Dimopoulos MA, et al. N Engl J Med 2016;375(14):1319-31
2 Palumbo A. et al. N Engl J Med 2016;375(8):754-66
3 San-Miguel J, Weisel K, Cook G. Efficacy by cytogenetic risk status for daratumumab in combination with lenalidomide and dexamethasone or bortezomib and dexamethasone in relapsed or refractory multiple myeloma. EHA 2017, oral presentation, abstract S101

 

Spreker Jésus San-Miguel

 San Miguel

Prof. Jésus San-Miguel, MD, PhD, Clínica Universidad de Navarra, Pamplona, Spanje


Zie: Keyslides

Naar boven