Tisagenlecleucel met 5 jaar follow-up bij pediatrische en jonge patiënten met R/R B-ALL
In de primaire analyse van de wereldwijde ELIANA fase II-studie zorgde tisagenlecleucel voor hoge remissiepercentages bij pediatrische en jonge patiënten met recidief/refractair B-cel acute lymfoblastische leukemie (R/R B-ALL)). Meer dan de helft van de responders bleef na twee jaar vrij van recidief. Tijdens EHA 2022 werden de resultaten gedeeld met een follow-up van meer dan vijf jaar. Tisagenlecleucel blijft duurzame werkzaamheid vertonen zonder late bijwerkingen.
Pediatrische en jongvolwassen patiënten met R/R B-ALL hebben een zeer slechte prognose, die wordt gekenmerkt door een afnemende kans op genezing en een toenemende morbiditeit bij elke aanvullende lijn van salvage therapie. Tisagenlecleucel is een autologe CD19-gerichte chimere antigeenreceptor (CAR)-T-celtherapie, die is goedgekeurd voor deze patiëntenpopulatie. In de primaire analyse van de wereldwijde fase II ELIANA-studie leverde tisagenlecleucel hoge remissiepercentages (> 80%) op bij kinderen en jongvolwassenen met R/R B-ALL. Daarbij bleef 62% van de responders na 24 maanden recidiefvrij. Tijdens haar presentatie deelde Dr. Rives de geactualiseerde analyse van de werkzaamheid en bijwerkingen bij deze patiënten na een follow-up van ten minste vijf jaar en een maximum van 5,9 jaar na infusie met tisagenlecleucel.
Studieopzet
Patiënten die in aanmerking kwamen voor studiedeelname hadden gevorderde R/R B-ALL met ≥2 recidieven na allo-transplantatie of waren refractair voor ten minste twee lijnen. Alle patiënten hadden een morfologisch recidief bij inclusie (≥ 5% lymfoblasten). Exclusiecriteria waren geïsoleerd extramedullair ziekterecidief en voorafgaande CD19-gerichte- of gentherapie. Patiënten ontvingen een eenmalige infusie van tisagenlecleucel met 0,2-5,0×106 CAR+ levensvatbare T-cellen/kg lichaamsgewicht bij patiënten ≤ 50 kg en 0,1-2,5×108 CAR+ levensvatbare T-cellen bij patiënten > 50 kg. Het primaire eindpunt was het algehele responspercentage, gedefinieerd als complete remissie binnen drie maanden. Secundaire eindpunten waren MRD-status, overleving, cellulaire kinetiek en veiligheid.
Resultaten
In totaal werden 97 patiënten geïncludeerd en ontvingen 79 patiënten (81%) tisagenlecleucel. Van deze patiënten was de mediane leeftijd bij aanvang van de studie elf jaar (bereik 3-24) en waren 45 patiënten mannelijk. De patiënten waren zwaar voorbehandeld met een mediaan van drie voorgaande therapielijnen (bereik 1-8). Meer dan de helft van hen had een eerdere stamceltransplantatie (SCT) ondergaan. Alle patiënten hadden een hoge leukemische belasting. Het mediane aantal morfologische blasten in het beenmerg was 74%.
Van de 79 geïnfundeerde patiënten bereikten 65 patiënten (82%) een algehele respons. Daarvan hadden 49 (62%) een complete respons. De mediane recidiefvrije overleving (‘relapse-free survival’, RFS) was 43 maanden. Na vijf jaar was de waarschijnlijkheid onder responders om recidiefvrij te blijven 44%. De mediane tijd tot herstel van de B-cellen was 39 maanden bij responders. De waarschijnlijkheid van B-cel aplasie was 83% na 6 maanden en 71% na 12 maanden. Patiënten met B-celherstel hadden een 2-jaars cumulatieve recidiefincidentie van 40%. Van de patiënten die remissie bereikten, werden er tien (14%) getransplanteerd voor consolidatie en werden zeven (10%) getransplanteerd na een recidief. De mediane eventvrije overleving was vijftien maanden. De waarschijnlijkheid om eventvrij te zijn na vijf jaar zonder uitsluiting van allo-SCT was 36%, en 34% bij uitsluiting van allo-SCT. Hoewel de algehele overleving (OS) niet werd bereikt, was de waarschijnlijkheid van in leven zijn na vijf jaar 55% (95%-BI: 43-66%) bij alle 79 geïnfundeerde patiënten. OS en eventvrije overleving (‘event-free survival’, EFS) waren vergelijkbaar tussen pediatrische en jongvolwassen (18-25 jaar) patiënten (met of zonder uitsluiting van allo-transplantatie).
Er werden geen nieuwe of onverwachte bijwerkingen gemeld tijdens de langetermijn follow-up. Meer dan een jaar na infusie vertoonde 39% van de patiënten ten minste één bijwerking van speciale interesse (AESI). Eén patiënt had cytokine release syndroom (CRS), maar dit was gerelateerd aan een COVID-19-infectie. Twee patiënten hadden ernstige neurologische voorvallen. Een derde van de patiënten had een infectie, waarvan 20% met graad ≥ 3. Twee patiënten overleden in remissie. Zeven (10%) van de patiënten hadden persisterende cytopenieën langer dan een jaar na infusie, waarvan vier (6%) met graad ≥ 3. Eén patiënt vertoonde myelodysplasie als secundaire maligniteit.
Conclusie
Met een follow-up van meer dan vijf jaar toonde de ELIANA-studie aan dat tisagenlecleucel bij voortduring werkzaam blijft zonder late bijwerkingen bij zwaar voorbehandelde pediatrische en jongvolwassen patiënten met R/R B-ALL. De remissiepercentages op lange termijn tonen aan dat tisagenlecleucel voor deze patiënten een curatieve optie kan zijn.
Referentie
Rives S, et al. Tisagenlecleucel in pediatric and young adult patients (pts) with relapsed/refractory (r/r) B-cell acute lymphoblastic leukemia (B-ALL): final analyses from the ELIANA study. Gepresenteerd tijdens EHA 2022; abstract S112.
